Bogusia Tucholska

Było w górach, sł. Róża Pisarczyk, muz. Bogumiła Tucholska

Piosenki Bogusi w wykonaniu Marzeny Nowakowskiej, wieczory USIĄDŹ RAZEM ZE MNĄ, lata 2017 i 2018|

Muszę przegonić drzewa, sł. Róża Pisarczyk, muz. Bogumiła Tucholska 
Na moich drogach wieje wiatr, sł. Róża Pisarczyk, muz. Bogumiła Tucholska 
Fioletowa nadzieja (Fioletowa zieleń), sł. i muz. Bogumiła Tucholska

Bogusia Tucholska – wspomnienie.

Bogusia- radosna, uśmiechnięta, skromna, wspaniała dziewczyna i przyjaciółka.
Kto Ją poznał – natychmiast pokochał.
Potrafiła „radość podawać na dłoni”.
Kochała poezję i muzykę.
Może nie wiecie o tym, że Bogusia, którą znamy z gitarą, również grała na wielkim akordeonie 120 basowym. Prawie nie było jej widać, ale pięknie grała: „Taniec z szablami”, „Maskaradę” Chaczaturiana, utwory Czardasza a Jej paluszki tańczyły po klawiszach.
Była bardzo utalentowana.
Kochała ludzi. Pragnęła lepszego życia i świata. Ale jak to w życiu „zielona nadzieja” przeplatała się z „wiatrem wiejącym na drogach”.
Z lekkością melodii i gitarowych strun wprowadzała pogodny nastrój i po swojemu zmieniała codzienność.
W grudniu 1980 roku byłyśmy w Teatrze Muzycznym w Gdyni na spektaklu pt. „Kolęda Nocka”. W drodze powrotnej do domu powiedziała mi o swoich dolegliwościach. Jeszcze nie wiedziała, że „zielona nadzieja zmienia się w fioletową nadzieję”.
W krótkim czasie Jej „ścieżka kamienna, już nie chciała nikogo”.
Nie zobaczyła mojego syna Krzysztofa, który urodził się kilka miesięcy po Jej odejściu. On ciocię Bogusię zna z czarno-białych zdjęć i opowiadań.
Bogusiu jesteś z nam „żyjąc wspomnieniem kolorów, których nie sposób zapomnieć”.
                       Grażyna Kodrzycka